To najpowszechniejsza z małych mew. We wszystkich szatach widać biały
klin na przednim końcu dłoni. Samiec i samica ubarwione jednakowo. W
szacie godowej od marca do sierpnia, a nawet listopada, łatwa do
rozpoznania - głowa brązowoczarna, szyja, spód ciała i ogon białe, a
grzbiet i skrzydła popielate. Końce lotek czarne, a nogi i dziób
czerwone. Wokół oczu mały, wąski, biały pasek, przerwany z przodu. W
szacie spoczynkowej głowa biała, a w okolicy pokrywy usznej szara plama.
Dziób z czarnym końcem. Osobniki młode mają wierzch ciała brązowy, a na
końcu ogona szeroka, wyraźnie odgraniczona czarna pręga, głowa również
biała. Nogi i dziób brązowopomarańczowe. Pod koniec pierwszego roku
życia ciemna plama z okolic ucha znika z wierzchu głowy. Szatę dorosłych
osobników osiągają w drugim roku życia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz