Ubarwieniem czapla siwa przypomina żurawia,
ale jest od niego mniejsza i ma inną sylwetkę. Nie występuje dymorfizm
płciowy. Głowa biała, z czarnymi bokami ciemienia i ozdobnymi piórami na
potylicy. Skrzydła, wierzch ciała i ogon szare. Końce skrzydeł zaokrąglone. Długa
szyja biaława, z rzędami czarnych kresek układających się w pionowe
linie. Dziób żółty. W sezonie lęgowym na grzbiecie jasne, wydłużone
barkówki. Na nasadzie skrzydeł czarna plama, a po bokach ciała czarny
pasek. Nogi długie, żółtawo-brązowe. Młode osobniki mają ciemniejsze dziób i nogi, są całe bardziej szare i mają ciemny wierzch głowy.
Sposób ułożenia szyi przez czaplę siwą może wydawać się nienaturalny.
Może ona jednak bez trudu bardzo mocno wyginać szyję, dzięki specjalnej
budowie kręgów szyjnych. W dwóch miejscach na szyi występuje także coś w rodzaju stawów. Czaple siwe mają jednak problemy z wyginaniem szyi na boki i nie byłaby w stanie sięgnąć dziobem do gruczołu kuprowego.
Posiada ona pióra pudrowe, z których łuszczą się rogowe łuseczki i
rozprowadzone po innych piórach chronią je przed wilgocią. Najwięcej
piór pudrowych znajduje się na bokach ciała i na piersi, ponieważ czapla
może tam łatwo sięgnąć zarówno dziobem, jak i łapami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz